Content
Deze maand april doet me denken aan 6 jaar geleden, toen ik accepteerde dat ik in een burn out zat. Zo kom ik ook bij een quote die ik in 2020 las: ‘The heaviests burdens that we carry are the thoughts in our head’. Dit was zo herkenbaar voor mij!
Het doet mij terugdenken aan de jaren dat ik in mijn hoofd zat. Ongeveer vanaf mijn 8e tot mijn 45e levensjaar. Ik zat in mijn hoofd en ik redeneerde en relativeerde veel. Mijn gevoel deed niet meer mee. Dat was mijn overlevingsmechanisme op bijvoorbeeld scholen, in mijn werkomgeving en in grote groepen. Ik was ook niet boos te krijgen.
Ik dacht na over wat ik allemaal moest en hoe ik het beste met situaties om kon gaan zonder anderen pijn te doen.
In mijn hoofd kon ik gedachten groter maken dan nodig was. Wat vinden anderen van me, vinden anderen het wel belangrijk wat ik doe, doet mijn mening er wel toe en ga maar door. Goede ingrediënten dat ik twijfelde aan mezelf, aan mijn eigen waarde, aan mijn capaciteiten. Goed genoeg om mezelf zenuwachtig te maken en onderuit te halen. Lekker mijn stressniveau opvoeren ☹.
Ook hield ik te veel rekening met anderen en vergat ik mezelf te vaak. Met iedereen om me heen moest het goed gaan en daar zette ik mij voor in. Gelukkig (of helaas – ligt er aan hoe je het bekijkt) kwam ik er achter dat ik mezelf op de laatste plaats zette.
Als ik kijk waar ik nu sta, dan zijn er in die 6 jaren mooie dingen gebeurd. Zo herken ik mijn gevoel, volg ik mijn gevoel beter, heb ik mooie balans tussen voelen en denken, heb ik de keuze gemaakt om van baan te veranderen, doe ik een 4-jarige HBO-studie Kinesiologie en bouw ik mijn eigen praktijk als alternatieve zorgverlener uit! Sprongen in het diepe, maar met zelfvertrouwen. Vertrouwen in mooie ontwikkelingen, in persoonlijke groei, in meer zelfwaardering en in succes. Mijn gedachten helpen me nu in het creëren van wat ik wil en waar ik mijn energie op richt. Ik ben blij! 😊
In de afgelopen 6 jaar is me veel duidelijk geworden. Alleen in je hoofd zitten met je eigen gedachten kan heel belemmerend en frustrerend zijn. Zelfs verdrietig. Het kost je veel energie en tast je zelfvertrouwen en eigen waarde aan. Ook is het als man niet vanzelfsprekend en makkelijk om over je eigen emoties te praten met anderen. Kwetsbaar toch? Eng wellicht … om je bloot te geven? Toch is het heel goed en bevrijdend om dit juist wel te doen! Het levert je inzichten op en geeft je ruimte en energie voor ontwikkeling en persoonlijke groei.
Ben jij iemand die alles wil oplossen in jouw hoofd? Zit je vast in jouw gedachten of maak je ook jouw gedachten groter dan nodig is? Ik help je graag om uit jouw gedachten te komen en een connectie te gaan maken met je gevoel. Zodat je gevoel ook meegaat doen. Als jouw gedachten en gevoel gaan samenwerken, dan wordt het mooi! Ik ben ervan overtuigd.
Groet, Alfred Noort
